Αυτή η προσέγγιση ενεργοποιεί τη δημιουργικότητα του αναγνώστη, επιτρέποντάς του να σκεφτεί, χωρίς να περιορίζεται από τα συμβατικά στεγανά της λύσης προβλημάτων, και να βρει λύσεις σε ένα αλληγορικό, μεταφορικό επίπεδο, που ίσως σας θυμίσει τους μύθους του Αισώπου· λύσεις που μπορούν μετά να μεταφερθούν στην επιχειρηματική πραγματικότητα.
Εκτός αυτού, μια τέτοια ιστορία μπορεί να στρέψει την προσοχή του αναγνώστη σε ορισμένους σημαντικούς -μα λιγότερο προφανείς- παράγοντες. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον θρύλο, ο Τζένγκις Χαν εξόρισε έναν έμπορο που προσπάθησε να πουλήσει τα προϊόντα του στον σπουδαίο αυτόν αυτοκράτορα. Ένας όμως άλλος έμπορος, που του πρόσφερε δώρα, ανταμείφθηκε δεκαπλάσια. Σε αντίθεση με το προϊόν προς πώληση, που είναι απρόσωπο, το δώρο συμβολίζει τη φιλία και την ευγενική μεταχείριση.
Από αυτήν την άποψη, οι αλληγορικές ιστορίες πρέπει να θεωρούνται μια ξεχωριστή μορφή τέχνης. Στο κάτω κάτω, στόχος της τέχνης είναι να δημιουργήσει μια σχέση μεταξύ δημιουργού και θεατών.
Αλλά και ως προς αυτό βρίσκουμε μια πληθώρα αναλογιών στον κόσμο των επιχειρήσεων. Πιστεύω ακράδαντα ότι η επιχειρηματικότητα δεν ήταν ποτέ τόσο συνδεδεμένη με τη δημιουργικότητα και την τέχνη όσο στις μέρες μας.
Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της επιχειρηματικής νοημοσύνης: το να ανακαλύψετε νέα νοήματα και νέες αξίες για τους σημερινούς και μελλοντικούς σας πελάτες. Κι η ιστορία μου δεν αποτελεί εξαίρεση: μέσα από αυτήν προσπάθησα να ανακαλύψω νέα νοήματα και αξίες για τους αναγνώστες μου.